برای رفتن به یک آدرس، دانستن نزدیـک تـرین ایـستگاه هـای متـرو و یـا اتوبـوس بـه آن ضـروری اسـت و لـذا ابتـدا بایستی نزدیک تـرین ایـستگاه بـه مقـصد و مبـدأ را روی نقـشه شـبکه متـرو یافـت.
سـپس بایـستی بهتـرین و کوتـاهترین اتصال بین آن دو ایستگاه را شناسـایی نمـود. مـسیر ارتبـاطی مـی توانـد شـامل یـک یـا انـواع وسـایل نقلیـه ای باشد که در شهر موجود مـی باشـند.
پـس از شناسـایی کوتـاه تـرین اتـصال بـین آن دو ایـستگاه، بایـستی بـا مراجعـه به ایستگاه هر یک از وسایل نقلیـه بـه سـمت مقـصد حرکـت نمـود. از آنجـا کـه در آلمـان متروهـای متفـاوتی وجـود دارد و حتی متروهای بـا نـام هـای مـشابه در شـهرهای مختلـف از نظـر ظـاهری متفـاوت مـی باشـند، برخـی از انـواع ایـن متروهـا در شـهرهای مختلـف معرفـی تـصویری شـده انـد.
در ایـستگاه هـای متـرو معمـولا بـر روی تـابلوی هـر ایستگاه، نام آخرین ایستگاه نوشـته شـده اسـت. لـذا بـرای یـافتن مـسیر بـرروی شـبکه وسـایل نقلیـه شـهری، بایـستی نوع و شماره خط و ایستگاه انتهایی آن یادداشت شده و با این اطلاعات به سمت مقصد حرکت نمود.
